Καρτερικός και αλύγιστος, ο δημοσιογράφος και λογοτέχνης, ο υμνητής της Εθνικής Αντίστασης και Αγωνιστής, Νίκος Κυτόπουλος, πάλεψε σε όλη του τη ζωή για τα πανανθρώπινα ιδανικά, που συνοψίζονται και στο έργο του. Το έργο του αποτελεί ραψωδία αναστάσιμη των ανθρώπων που αγωνίζονται για έναν δίκαιο κόσμο.
Τα 92 χρόνια ζωής του τα πέρασε μέσα από «φωτιά κι ατσάλι». Τα πρώτα χρόνια του τα έζησε στη νεαρή Σοβιετική Ενωση (γεννήθηκε το 1916 στο Σουχούμι του Καυκάσου). Από μικρό παιδί, μέχρι τα βαθιά γεράματα, συντάχθηκε με το επαναστατικό, προλεταριακό κίνημα. Ολα αυτά τα χρόνια προχωρούσε σταθερά και αταλάντευτα. Μέχρι το τέλος της ζωής του πρόσφερε, θέλοντας να υπηρετεί, απ' το μετερίζι του λόγου, τους αγώνες, τους πόθους και τα πάθη του ελληνικού λαού.
Ερχόμενος με την οικογένειά του στην Ελλάδα εγκαθίσταται στη Μελία Αλεξανδρούπολης. Το 1935 αποφοιτά από το Διδασκαλείο και αρχίζει την εκπαιδευτική του δραστηριότητα. Παίρνει απ' την αρχή ενεργό μέρος στην Εθνική Αντίσταση. Στη συνέχεια - και μετά την απελευθέρωση - καταδιώκεται για την πολιτική του δράση, φυλακίζεται, εξορίζεται, για να καταφύγει τελικά στα βουνά, αντάρτης του ΔΣΕ.
Με το ντουφέκι και το μολύβι
Από την αρχή ακόμη της πολύχρονης δημοσιογραφικής και λογοτεχνικής του πορείας, τα λόγια και τα έργα του Ν. Κυτόπουλου μύριζαν μπαρούτι. Στο βουνό, μαζί με το ντουφέκι, γράφει προκηρύξεις, άρθρα και σχόλια. Γίνεται υπεύθυνος της εφημερίδας του αρχηγείου Θράκης και ανταποκριτής της εφημερίδας «Εξόρμηση», κεντρικού οργάνου του Γενικού Αρχηγείου. Πηγαίνει στο Γράμμο και γίνεται μέλος της σύνταξης της «Εξόρμησης», που μετονομάζεται «Προς τη Νίκη». Το πρώτο του βιβλίο με τίτλο «Η Μάχη της Νάουσας», γράφτηκε ως δημοσιογραφικό ρεπορτάζ στο βουνό, το Μάρτη του 1949 και τυπώθηκε αρχές Αυγούστου του 1949. Είναι το χρονικό μιας σημαντικής νίκης με καπετάνιο εκείνων των μονάδων τον Νίκο Μπελογιάννη. Πρόκειται για ένα έργο που καλλιεργεί το πνεύμα του ηρωισμού και της αυτοθυσίας και δίνει υψηλά δείγματα συνεργασίας λαού και Δημοκρατικού Στρατού («Σύγχρονη Εποχή»).