Τετάρτη 29 Δεκεμβρίου 2010

Ένα καλό μεθύσι

«Είσαι ένας ακαδημαϊκός. Κι εμένα δεν μ' αρέσουν οι ακαδημαϊκοί. Παρατηρούν σχεδόν πάντα τη ζωή μόνο με το μυαλό, όχι μ' αυτό που έχουν μέσα από το παντελόνι τους. Ίσως όμως εσύ να είσαι εξαίρεση». Αυτό είπε ο Γκράχαμ Γκρην στον Νόρμαν Σέρυ, όταν τον συνάντησε για πρώτη φορά, το 1974, και του πρότεινε να γράψει τη βιογραφία του. Είχε διαβάσει τη βιογραφία του Τζόζεφ Κόνραντ, που είχε γράψει ο Σέρυ, και του άρεσε πολύ. «Δεν θα σου πω τα πάντα για τη ζωή μου», τον προειδοποίησε, «αλλά θα σου πω την αλήθεια». 

Και του την είπε. Του μίλησε για τα παιδικά του χρόνια, για τα συμπλέγματα και τις μανιοκαταθλιπτικές του κρίσεις, για τις απόπειρες αυτοκτονίας, αλλά και για την αγάπη του για την κατασκοπεία. Του μίλησε για τις γυναίκες, αναρίθμητες γυναίκες, στις έρευνές του ο Σέρυ μέτρησε πάνω από εβδομήντα, χωρίς να υπολογίζει τις πόρνες και τις περιστασιακές συνευρέσεις. «Τον τραβούσε το σεξ», λέει ο Σέρυ στη Ρεπούμπλικα, «αλλά ταυτόχρονα ήταν συναισθηματικό άτομο. Ερωτευόταν συχνά, και παθιασμένα. H ομορφιά τον σαγήνευε, και η αλήθεια είναι ότι είχε πολλές ωραίες γυναίκες. Ακόμη περισσότερο, όμως, τον γοήτευε η ευφυΐα των συντρόφων του». 

Του μίλησε ακόμη για την πολιτική. Σύμφωνα με τον βιογράφο του, η ιδεολογία του Γκρην μπορεί να συμπυκνωθεί σε μία φράση: «Είμαι με τη μεριά των θυμάτων. Αλλά τα θύματα αλλάζουν». Όταν ο Φιντέλ Κάστρο ήταν αντάρτης στη Σιέρα, ήταν ένα θύμα. Όταν ανέλαβε την εξουσία και ξεκίνησε την καταστολή, το θύμα ήταν ο κουβανικός λαός. Ανάλογα, λοιπόν, άλλαξε και η γνώμη που είχε ο Γκρην γι' αυτόν. Είχε χίλια πρόσωπα ο συγγραφέας, πολλές προσωπικότητες, απρόβλεπτες και αντιφατικές απόψεις για όλα τα πράγματα, τη θρησκεία, την πολιτική, τη λογοτεχνία, τα κοινωνικά ζητήματα. Ήταν ο ίδιος ένας λογοτεχνικός χαρακτήρας. Και ήταν πάντα κόντρα στο ρεύμα. Λίγο πριν από το τέλος, ο Σέρυ του τηλεφώνησε για να του πει ότι θα αποκτούσε παιδί. «Νόθο, ελπίζω», σχολίασε εκείνος. «Όχι, νόμιμο», είπε ο Σέρυ. «Ο βιογράφος μου με απογοητεύει», απάντησε ο Γκρην. Συμφώνησε όμως να πάρει το παιδί τ' όνομά του. «Σε μια στιγμή που ένας Γκράχαμ εγκαταλείπει αυτόν τον κόσμο, το βρίσκω δίκαιο ένας άλλος Γκράχαμ να τον επισκεφθεί». Λίγες μέρες αργότερα πέθανε. 

Στις 2 Οκτωβρίου συμπληρώνονται εκατό χρόνια από τη γέννησή του. Την ίδια ημέρα θα εκδοθεί ο τρίτος τόμος της βιογραφίας του («H ζωή του Γκράχαμ Γκρην»). Αν ζούσε, ο Σέρυ είναι βέβαιος ότι θα γιόρταζε αυτή την επέτειο μ' ένα καλό μεθύσι. Του άρεσε πολύ η βότκα, το τζιν και η μπύρα Γκίνες. Ας πιούμε, λοιπόν, κι εμείς στη μνήμη του ένα ποτήρι.
  • ΜΙΧΑΛΗΣ ΜΗΤΣΟΣ [Διαστάσεις], ΤΑ ΝΕΑ, 25/09/2004

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου